Het verhaal van Sandra (Mantelzorg, deel 3)

Sandra Huft is werkzaam als Buurtwerker bij Sociaal Werk De Schans. Zij heeft de afgelopen jaren Marinus en Karin begeleid en ondersteund. Wat is mantelzorg? Waar lopen mantelzorgers tegen aan? Wat heeft Sandra kunnen betekenen voor Marinus en Karin?

De laatste jaren is er gelukkig meer aandacht gekomen voor mantelzorg. Want mantelzorger zijn is zwaar. Heel zwaar. Een mantelzorger staat altijd in de zorgstand; voelt zich verantwoordelijk voor degene die zorg behoeft; voelt misschien enige verplichting om te zorgen; mag zeker niet omvallen; denkt dat niemand wat taken kan overnemen al kan de angst om los te laten ook een rol spelen; wil niet klagen of zeuren maar mist vaak begrip van de omgeving. Soms is een mantelzorger noodgedwongen aan huis gekluisterd, kan in een isolement komen en zich eenzaam gaan voelen.

'Iedereen wordt ooit een keer mantelzorger. Daar kom je niet onderuit.'

In het Westerkwartier zijn 900 volwassen mantelzorgers en 100 jonge mantelzorgers bekend bij De Schans. Maar er zijn er veel meer want vaak hebben mensen niet door dat zij mantelzorger zijn. Zo ook Marinus. Hij nam in 2022 contact met ons op om te kijken of we wat voor Karin konden betekenen. Ik ben bij hun langs gegaan. Al snel maakte Marinus mij duidelijk dat hij niets nodig had. Hij redde zich prima en kon alles zelf. Toen ik tegen hem zei dat hij een mantelzorger was, dat ik er ook voor hem was en dat hij zijn verhaal met me kon delen reageerde hij geëmotioneerd. Hij had dat nooit zo gezien. Het was voor hem een eyeopener. Hij had een muurtje om zich heen gebouwd zodat anderen niet konden zien wat er in hem omging. Ik prikte er door heen. Het was het begin van een hechte band, van wederzijds vertrouwen en respect. Hij belt, appt of mailt als er iets is.

Ik heb veel gesprekken met Karin en Marinus gehad. Over grote dingen en kleine dingen zowel praktisch als financieel. Karin wilde wel wat activiteiten doen; met haar ging ik kijken bij de dagbesteding van het Zonnehuis. Daar voelde zich nog te jong voor. Eigenlijk vond ze haar leventje wel prima. Ze had behoefte aan rust en als ze contact wilde had ze haar familie dichtbij. Dat was voor haar voldoende.

'Herkennen, steun en begrip voelen is belangrijk.'

Ik nodigde Marinus uit om een keer bij een mantelzorggroep te komen kijken. Hij ging en is eigenlijk nooit meer weggegaan. De mantelzorggroep is een soort klankbord voor mantelzorgers. Ze kunnen in een vertrouwde omgeving ervaringen met elkaar delen. Herkennen, steun en begrip voelen is belangrijk. Een paar keer per jaar organiseren we een lunch waarvoor ook de partners worden uitgenodigd en zo ontstaat wederzijdse betrokkenheid.

Hoe mooi is het als je iemand hebt ondersteund, dat er dan een situatie komt dat diegene ook gaat helpen en ondersteunen. Marinus weet hoe het is om mantelzorger te zijn en begeleidt nu activiteiten met jonge mantelzorgers. Hij heeft er gevoel voor. Hij doet dat zo goed.

Marinus en Karin zijn verhuisd naar de stad. Dat heeft hun beiden heel goed gedaan. Ik start binnenkort met een nieuwe baan in een andere gemeente. Onze hechte band zal blijven. Niet meer professioneel maar vriendschappelijk.